De Braekelkip
Op de Rondweg staat een monument met verschillende kippen. Het monument werd in 2012 ingehuldigd ter ere van de Braekel, soms ook Brakel geschreven. De Braekel is een kippensoort uit Brakel.
Herkomst
Al rond 1400 was ‘De Brakel’ goed gekend in de streek rond Oudenaarde en Nederbrakel. De kippen waren toen te koop op markten in de regio Aalst, Zottegem, Geraardsbergen en Ninove. Vanuit de regio heeft ‘de Brakel’ zich dan verspreid naar andere streken.
In 1898 werd de eerste ‘Brakelclub’ opgericht in Nederbrakel en in dezelfde periode maakte men werk van een officiële standaard van de Brakel, waardoor er meer eenheid tot stand kwam. Na de tweede wereldoorlog liep het aantal Brakels zeer sterk terug en in 1969 was de situatie zo erg dat men de resterende Brakels in België op één hand kon tellen. Na een dringende oproep aan de bevolking langs de pers om alle overblijvende Brakels samen te brengen, kwam er niet veel reactie. De dieren waren bijna allemaal verdwenen.
Op 7 maart 1971 werd de huidige ‘Speciaalclub voor de Brakelhoen’ opgericht. Alle resterende zilverbrakels werden samengebracht: 2 hennen, een haan uit Duitsland en nog eens twaalf eieren. Daarnaast was er ook nog één goudbrakelhaan. Een wonder geschiedde. Vanuit dit handjevol dieren werd de Brakel terug opgebouwd.
Eigenschappen
De Brakel is statig en fier. De veren zijn bestand tegen de wisselvalligheid van ons Belgisch klimaat. De kippen zijn zelden ziek en met weinig tevreden. Een minimum aan verzorging, toezicht en onderhoud staat garant voor een dagelijks vers eitje. De leg is voor een sportras bijzonder goed en bedraagt om en bij de 200 krijtwitte eieren per jaar die 60 à 65 gram wegen. Daar staat wel tegenover dat broedsheid weinig voorkomt en dat een brakelkloek met kuikens een zeldzaamheid is. Ze zijn uitstekend in staat om te vliegen en daarom worden ze best niet gehouden in een beperkte ruimte. Wanneer de dieren over voldoende scharrelruimte beschikken, zullen ze weinig neiging vertonen om over de omheining te vliegen. Wanneer de kippen dagelijks voldoende aandacht en vertrouwen krijgen, kunnen ze tam zijn.
Uiterlijke kenmerken
Het lichaam is rechthoekig met een diepe borst en flink ontwikkeld achterlijf. De staart is zowel bij de haan als de hen mooi gespreid. Een volwassen haan weegt ongeveer 2,5 kg en een hen 2,2 kg. De Brakel is een ras met veel pigmentatie. De oogkleur dient zo zwart mogelijk te zijn en de hen vertoont dikwijls donkere tot zwarte vlekken op haar kam wat een typische raseigenschap is. Haar kam dient groot te zijn en naar één zijde om te vallen. De kam van de haan is tamelijk groot en staat rechtop. De oren van beide geslachten zijn wit, maar bij de hen ligt er dikwijls een lichte parelmoerachtige glans op. De loopbenen zijn leiblauw.
Kleurslagen
De typische bandtekening van de Brakel is uniek en de gebande kleurslagen zijn dan ook de meest populaire. Vooral de zilver kleurslag is vrij goed ingeburgerd. Daarnaast is de Brakel ook erkend in goud, citroen, goud witgeband (vroeger ‘witgebloemd’), wit, zwart, blauw en gezoomd blauw. Recent werden ook citroenwitgebande Brakels gefokt. Deze volgen momenteel een erkenningsprocedure.
Status
Tamelijk verspreid. Vooral de zilverbrakel wordt veel gehouden in Vlaanderen, maar komt ook voor in Wallonië, Nederland en Duitsland. De goudbrakel is momenteel duidelijk op z’n retour en wordt zeldzaam. De andere gebande kleurslagen zijn allemaal zeldzaam en de effenkleurige zijn zelfs zeer zeldzaam.
Monument
Op 29 september 2012 werd ter ere van De Braekel een monument ingehuldigd. Het monument staat tussen de Rondweg en Brusselsestraat, vlakbij het Mijnwerkerspad.